ေအးခဲတာကို ငါေၾကာက္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ႏွင္းကို ငါခ်စ္မိသြားတယ္။
ေမွာင္မည္းတာကို ငါေၾကာက္တယ္... ဒါေပမယ့္ ညကို ငါခ်စ္မိသြားတယ္။
နာက်င္တာကို ငါေၾကာက္တယ္... ဒါေပမယ့္ ဒဏ္ရာအထပ္ထပ္ျဖစ္ေအာင္ ငါ့ကိုယ္ငါညႇင္းဆဲတယ္။
ဆူညံတာကို ငါမႏွစ္သက္ဘူး... အထီးက်န္မွာကို ငါေၾကာက္ျပန္တယ္။
နင့္ကိုငါ ခ်စ္မိသြားတယ္... တစ္ေန႔ နင္လွည့္ထြက္သြားမွာကို ငါေၾကာက္မိျပန္တယ္။
နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ေႏြဦးရာသီလို႔ ငါထင္ခဲ့တယ္။
လွပတဲ့ေႏြဦးရာသီလို ေႏြးေထြးျခင္းေတြ နင္သယ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ငါလိုခ်င္တယ္...ဒါေပမယ့္ နင့္အတြက္နဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ ငါအခါခါက်ေပါ့ကြယ္.....
အခ်စ္က အခ်စ္ပါပဲ... ဒါေပမယ့္ ဘဝတစ္ခုရွင္သန္ဖို႔ အခ်စ္ဆိုတာလည္း လိုအပ္တယ္။ အခ်စ္ကို ခ်စ္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။
No comments:
Post a Comment